Drakensberg

Bus kapot ... ijzel ... sneeuw... vuur ... bergen...
teveel bekeuringen ... politie afgezet ... salami afgenomen ... modder ... haarspeldbochten ... helse hikingtocht ... Mount Everest beklommen ... 6 dooie honden en een aap ... de rand van de afgrond...

Zo ik ben weer veilig terug op de campus aangekomen gisteravond laat...
En nu zit ik alweer een bericht te typen...

We zouden vrijdagavond om 18.00 uur vertrekken...maar naar 30 km rijden konden we niet meer verder...de versnellingsbak van de bus liep vast en kon alleen maar in 3 gezet worden, dus maar weer terug naar de campus en de bus naar de garage, probleem opgelost dachten we maar we durfden er geen 12 uur meer te rijden...dus na veel overleg wat te doen, kwamen we tot de oplossing om auto’s te huren...maar die waren pas per zaterdagmorgen beschikbaar...deceptie 1, geen dagtour zaterdagmorgen vroeg naar Lesotho, maar wel fris en fruitig in de auto, die reis was al een hele belevenis op zich...
Zaterdagmorgen eerst auto’s gehuurd, een nissan en een volkswagen chico...lekkere ragbak moet ik zeggen ;-) spullen inladen en gaan met die banaan!!! Tijdens deze rit hebben we het een en ander alweer meegemaakt...aapjes gespot, maar dat is heel normaal...2 bekeuringen gekregen...koen tenminste ik niet, die reed voorop en ik erachteraan...en ze kunnen er maar eentje per keer aanhouden, de eerste bekeuring was 900 Rand ( 90 euro) en Koen heeft die gast omgekocht met 100 Rand (10 euro) even in het rijbewijs stoppen zodat de andere politie agenten het niet zagen en ja hoor rijden maar, gelukt! Toen kwamen we bij een controle waarbij we de kofferbak open moesten doen...weg salami! Nee niet de salami die is zo lekker! Hahaha, vanwege een ziekte van varkens, maar we hadden ook niet knakworsten mee die ze gelukkig niet gezien hebben anders waren we die ook kwijt, nou ja, hebben die lui tenminste nog wat op hun brood gehad die dag: Salami! Tijdje later weer politie en weer een bekeuring voor Koen en niet voor onze auto, dit keer de politie afgezet voor 50 Rand (5 euro) in plaats van 350 Rand (35 euro)...verder hebben we nog 6 dooie honden gezien op de weg en een dooie aap die nog met zijn pootje ophoog stond! Hahaha, verder nog wat levende dieren die plots voor je stonden op de weg, zoals paarden, koeien en schapen...het auto rijden is hier echt super: een en al haarspeldbochten dus in slaapvallen kan haast niet, ook niet als je achterin zit! Eindelijk aangekomen na een rit van 12 uur bij de backpackers hebben we een lekkere borrel genomen...de volgende dag zouden we een dagtour doen naar Lesotho met zijn allen, maar omdat die verzet was naar de zondag konden er maar 5 van de 8 mee, heel jammer. Ik had geen zin in een discussie want iedereen wou heel graag, dus hebben Chris, Milou en ik besloten om te gaan hiken...kortom een berg te beklimmen...
We zaten zondag aan het ontbijt en werden wakker met slecht weer, mist koud en regen...mmm...die dagtour ging wel door maar die hiketocht....ze kwamen ons vragen of we het wel wouden, vanwege het weer, want boven op de berg was het helemaal koud en we moesten er rekening mee houden dat we constant in de regen liepen. Kortom: offer je je op voor de rest om niet mee te gaan en gezeur te voorkomen om wie er wel en niet mee gaan naar Lesotho, krijg je dit terug! Klote weer! Weer of geen weer, we hadden geen zin om de hele dag binnen te zitten en te wachten totdat de rest terug komt met de grootste verhalen...en daarvoor 12 uur in de auto te hebben gezeten, dus zijn we de hiking tocht toch maar gaan doen...wat een regelrechte ramp zeg...doe het echt nooit weer: het was afzien!!! Je zit met je hoofd bij Lesotho terwijl je aan het hiken bent...ach hiken, das geen hiken te noemen...om de berg op te komen moesten we constant klimmen tussen de stenen...gevoelsmatig lag de temperatuur rond het vriespunt...en je zag niets om je heen, alleen maar mist...terwijl het uitzicht zo mooi moest zijn en je aan het randje van de afgrond liep, maar daar hadden geen erg in... de klim was echt heel zwaar! En zou het dan ook voor geen tweede keer weer doen, nooit meer! We hebben een kilometer geklommen in totaal aan een stuk door omhoog...en er zat weinig zuurstof in de lucht doordat je zo hoog zit en het vochtig weer was...dus om de tien minuten moet je stoppen omdat je niet meer kan, nog frustrerender...eenmaal aangekomen op het hoogste punt (dat is 3 uur later) zie je niets meer dan witte mist om je heen en vriezen je de oren van de kop af, hagel en sneeuw hebben we ook nog gehad onderweg...ach kan er allemaal wel bij... op de top van de Amphi moutain, is ook de langste waterval van de wereld, maar die zagen we niet door je raad het al:mist. Erg jammer...Dan de weg terug van de klim, de afdaling...ook bepaald geen pretje....twee keer moesten we een trappetje af verticaal naar beneden zonder vast te zitten, normaal geen probleem, maar doordat het zo koud was deden je handen pijn en het ijzer van het trappetje was ook nog eens koud, dus een misstap en je lag in de afgrond...het was best eng moet ik zeggen en ben nu wel trots op mezelf dat ik het allemaal weer overleefd heb...grenzen verleggen heet dat toch?!? ;-) o, wat was ik blij dat wel weer in het busje terug zaten, totdat om de 100 meter de motor afsloeg, we hebben er gewoon iets langer over gedaan dan gepland was...kan er ook nog wel bij...
Daarna lekker eten gekookt en hup weer in de auto op weg naar de volgende backpackers die lag in het plaatsje Underberg...dat was in princiepe de terug weg al, dus dat scheelde alweer toen we naar huis gingen, het lag vier uurtjes rijden van de andere backpacker vandaan...we zaten nog geen uur in de auto of het werd alweer donker...onderweg hebben we het nodige weer meegemaakt...dikke sneeuwbuien onderweg en we dachten de snelste route te hadden gepakt, verkeerd gedacht...misschien wel de kortste maar niet de snelste! In de middle of nowhere 60 km lang over een grindpad...inclusief ijzel! En ja hoor je raad het al: vastgezeten met de auto....de jongens duwen en die kwamen onder de modder terug...pfff wat een weg zeg...en die mensen langs de weg...ook geen zuivere koffie zeg ik maar, want als je daar met panne komt te staan ben je niet best af...langs de weg zie je af en toe wat oogjes glinsteren in de berm, maar we hebben het er allemaal goed van af gebracht, veilig aangekomen bij de backpackers hebben we een lekkere kop thee gedronken...en het mooie hiervan is, ze drinken de thee met melk! Dus Bi, helemaal goed he, of ben je er al vanaf?! ;-)
Lekker naar bed toe...uhhh denk je...bed dat echt veel te kort is...onder de paardedekens waarop het hooi en de haren van de paarden nog zaten, en lekker ruiken naar mama’s waspoeder deed dat ook niet echt! Hahaha, we vielen weer met onze neus in de boter...maar de volgende dag maakte alles weer goed...een strak blauwe hemel, eindelijk! En een uitzicht daar word je eng van...alleen maar bergen en je hebt het idee alsof je alleen op de wereld bent...zo gaaf! Die dag zijn we gaan hiken, gewoon wandelen door de bergen heen en geen klim...de aapjes liepen om ons heen, zo gaaf...dat maakte alles weer goed, want ik had even het idee dat het weekend echt een regelrechte ramp ging worden...hiken was echt gaaf en het uitzicht was prachtig!
Dinsdag was onze laatste dag en toen zijn we gaan paardrijden door de bergen heen, ook heel gaaf! Dit keer ook keihard in galop wat ik de vorige keer niet durfde, heerlijk en de zon scheen, dus een klein beetje kleur opgedaan, eindelijk! Lekker hobbelen op een paardje met een uitzicht waarvan je alleen maar kan genieten...nagenietend van het weekend, want het was weer top na alle decepties... Daarna zijn we weer lekker terug gaan rijden met de auto naar de campus toe, op dit moment mijn thuis...en zo voelt dat ook!

En dan is het nu tijd om voor school aan de slag te gaan...want vrijdag moet ik een business training gaan geven en de adrealine giert al door mijn lichaam heen...dus aan de slag en de voorbereidingen treffen...

Tot snel, kusje vanuit Afrika